11/11/2017
Ήθελα καιρό να μιλήσω για τις μοδίστρες του Atelier.
Θυμάμαι ακόμα την πρώτη μέρα που έκατσα στο γραφείο μου, το οποίο έχει οπτική και ακουστική επικοινωνία με το δικό τους χώρο εργασίας και τις παρατήρησα. Έχοντας δουλέψει σε πολυεθνική και σε διάφορες εταιρείες πριν το Atelier, το οποίο σου κολλάει κι ένα κουσούρι αποξένωσης και κάποιας επαγγελματικής απόστασης στο χώρο εργασίας, αυτή ήταν μια απότομη (υπέροχη) μετάβαση.
Είναι ένα καθημερινό μελίσσι, η κάθε μία με τα χούγια και την ιστορία της!
Για να είμαι ειλικρινής, δε νομίζω ότι έχουν καταλάβει ακόμα και τώρα ακριβώς τι δουλειά κάνω στο Atelier πατώντας κουμπιά μπροστά από ένα laptop, αλλά ξεκίνησαν από νωρίς να μου προσφέρουν να φάω από την πίτα που έφτιαξαν (γιατί είμαι “πολύ αδύνατη”) ή να παρατηρούν πως θα πρεπε να φορέσω μια ζακέτα!
Κάνουν καθημερινά γλυκές πράξεις που οι ίδιες δε συνειδητοποιούν πόσο όμορφες είναι, όπως το ότι περιμένουν η μία την άλλη και αποχωρούν όλες μαζί. Όλα περνάνε από τα χέρια τους και τις βλέπεις να δημιουργούν τα πιο πρωτοποριακά νυφικά με τις παραδοσιακές μεθόδους που γνωρίζουν.
Θέλοντας να παρουσιάσω την πραγματικότητά τους καλύτερα, μίλησα με την δεύτερη παλαιότερη μοδίστρα, την κυρία Αργυρώ, η οποία εργάζεται στο Atelier για 27 χρόνια. Διάλεξα εκείνη, καθώς η παλαιότερη μοδίστρα του Atelier είναι κωφάλαλη -μετράει 36 χρόνια μέσα στο Atelier!
Επιστρέφω στην κυρία Αργυρώ, που από την ηλικία των 12-13 χρονών μαθήτευε στη Χίο (απ’όπου κατάγεται η οικογένεια Ζολώτα) δίπλα σε μοδίστρες, είτε τα καλοκαίρια της, είτε μετά το σχολείο. Μεγαλώνοντας τα παιδιά της πάντα έραβε και όταν ήρθε στο Atelier Zolotas, δεν έμαθε, αντίθετα έφερε τεχνογνωσία και χαρακτηριστικά μου ανέφερε ότι “έβαζε το μυαλό της να δουλέψει”. Είχε δηλαδή πάντα και δημιουργικό ρόλο, ενώ μου δήλωσε ότι είναι αξεπέραστη σε θέματα που αφορούν “ψιλοβελονιά”!
Όταν ο VG ανέλαβε τα ηνία ως creative director έφερε το δικό του στυλ στο Atelier και ήθελα να μάθω πως είδε αυτή τη μετάβαση, έχοντας δουλέψει για χρόνια για τη μητέρα του. Τα χαρακτήρισε φίνα και όταν της ζήτησα να κάνει τη σύγκριση, παρατήρησε ότι θέλουν “περισσότερη δουλειά από ποτέ”! Μου είπε πως τη δουλειά που χρειάζονται τα νυφικά “δεν την βλέπουν όλοι”.
Οι κυρίες του Atelier είναι υπέροχες. Όχι μόνο επειδή έχουν γίνει οικογένεια, αλλά επειδή είναι σπάνιες. Φυλάνε μέσα τους τις ελληνικές παραδοσιακές τεχνοτροπίες και τις κάνουν μια μαγική πραγματικότητα. Και χωρίς το καθημερινό τους σούσουρο, το γραφείο μου θα είχε ένα αβάσταχτο κενό!
